Üç ana kadro; ‘Ünite’ye kadar uzanan tüm organizasyon sistemlerinin (Organizasyon sistemi) dahil bulunduğu; “aslî icaplar kadrosu, aslî zaman kadrosu ve kader mekanizması kadrosu” adlarıyla belirtilen; kâinattaki üç genel ve koordine vazife kadrosudur. (241, 234, 231)
Ünite’den süzülüp gelen icaplara göre kâinatımızdaki üç ana kadro şunlardır: (241)
1- Aslî icaplar kadrosu (Aslî Prensibin kâinatımızdaki akışı olan aslî icaplara ait kadro): Burada vazifeli varlıkların kadro, plan ve tekniklerinden oluşur. (241, 234, 238) Aslî icap
2- Kader mekanizması kadrosu (kader prensibinin kâinatımızdaki akışı olan kader mekanizmasına ait kadro): Buraya dahil varlıkların kadro, plân ve tekniklerinden oluşur. (241, 234, 238) Kader mekanizması
3- Aslî zaman kadrosu (zaman prensibinin kâinatımızdaki akışı olan aslî zamana ait kadro): Buraya dahil varlıkların kadro, plân ve tekniklerinden oluşur. (241, 234, 238) Aslî zaman
Ayrıca bu üç ana kadronun hepsinde de, kendilerine has (özgü) realitelerini sağlayıcı hususlar mevcuttur.
Organizasyon sistemlerinin “üç ana kadro”da kadrolaşması
Kâinatta ihtiyacın, tekâmül zaruretinin ve ‘kader mekanizması’nın haricinde mümkün olabilecek bir hâl düşünülemez; keyfilik diye bir şey yoktur. (240) Bu prensip, bütün gruplar, bütün irtibatlar, bütün kadrolar için geçerlidir ve değişmez. (240) Dolayısıyla kadrolar; kâinattaki tüm oluş ve akışların yürütülmesinde etken olan yüksek icaplara bağlı, kâinatşümûl mekanizmalarda vazifelenmesi gereken organizasyon sistemlerinin zaruri birer sonucudur. (240) Organizasyon sistemi
Aslî icapların ve bu icaplara bağlı bütün mekanizmaların kâinattaki tatbikatları; aslî icap, aslî zaman ve kader mekanizması kadroları denilen üç ana kadroda çalışan ‘organizasyon’ların vazifelileri tarafından yapılmaları zaruri yükümlülüklerdendir. (234) Ünite’den süzülerek ‘aslî tesirler’le kâinat içine yayılan kader ve zaman mekanizmalarına ait ‘tesirler’, bu mekanizmaları yürüten kadrolar dahilinde vazifelenmiş büyük vazife plânlarının kâinatşümûl faaliyetleriyle tatbikat zemini bulurlar. (234) Bu kadroların bütün elemanları yerli yerine yerleşmiş, vazifelerini hakkıyla idrak etmiş kudretli varlıklardır. (234)
Bu üç ana kadroya bağlı olarak, ruhların kâinattaki tekâmüllerine ilişkin icapları bütün ayrıntı ve incelikleriyle yerine getiren, sayısız organizasyonlar ve bu organizasyonların hiyerarşik tertiplerle birbirine bağlanmasından meydana gelen büyük organizasyon sistemleri mevcuttur. (241) Bu organizasyon sistemlerinde vazifeli varlıklar, vazifelerini, kendi organizasyonları içinde, bu üç genel ve koordine vazife kadrosunun Ünite’den gelen prensip ve direktifleri altında, kıl kadar şaşmadan yerine getirirler. (241) Mesela kader mekanizmasının işlemesi belirli kadrolar içinde kurulmuş organizasyon sistemlerinin faaliyetleri ile düzenlenir. (240)
Varlıkların otomatik, yarı idrakli ve idrakli olarak, ihtiyaçlarına göre maddelerde meydana getirdikleri bütün formasyonlar, transformasyonlar ve deformasyonlar ancak Ünite’den süzülüp gelen direktiflere göre; Aslî Prensip, kader ve zaman prensipleri (yani bunların kâinatı mızdaki akışları olan aslî icap, aslî zaman ve kader mekanizması) kadrolarında vazifeli varlıkların yardım, müdahale ve kontrolleri ile vuku bulmaktadır (olmaktadır). (231)
Kader ve zamanın, yani kader ve zaman kadrolarının mevcudiyetinin gerekçesi
Zaman mekanizması kader mekanizması için elzemdir (vazgeçilmez, lüzumlu); çünkü Aslî Prensibin had ve öz olarak tayin ettiğini gerçekleştirmede, kader prensibinin ölçütü (miyarı) ve ölçüsü zamandır.(233) “Zaman” olmasaydı kader prensibi ölçüsüz kalır ve teknik fonksiyonunu ifa edemezdi.(233)
Aslî Prensibin ruhların tekâmüllerine ait (ilişkin) olarak tayin etmiş olduğu icaplarla ruhların bu icaplara liyakat derecelerini ölçüp ayarlayarak takdir eden etken, “kader”dir (kader mekanizmasıdır). (231) Yani aslî icapların kâinattaki teknik unsuru “kaderdir” (kader mekanizması) ve kader, bu fonksiyonunu “zaman” unsurunun yardımı ile yapar; ölçü olarak onu kullanır. (231) Ünite’den gelen “kader” ve “zaman” olmasaydı, ruhların her anki davranış ve liyakatleri karşısında kâinat cüzleri durumları nda meydana gelmesi gereken sonsuz şekil değiştirme (transformasyon) ve şekil alma (formasyon) teknik faaliyeti, odağını kaybetmiş olurdu. (231)
Kaderin dünyadaki tezahürü, mekân formlarıdır: (234) Zaman ve mekân ile kaim olan (varlık gösteren) bütün ‘realite’ler, insanların özgürlük esasına dayanan ‘cehit’ ve gayretleriyle, lâyık olacakları (Liyakat) veya kazanabilecekleri derecelerin, yine zaman ve mekân ile ölçülüp biçilmiş, yani zaman ve mekân kadrolarında vazifeli varlıklar tarafından takdir edilmiş birtakım icap zaruretleridir. (234)